Google İle Giriş YapNe nedir ? :
bilimist Yazdı...
Voynich elyazması nedir ? Kim tarafından yazılmıştır ?
31 Temmuz 2018 Bu içerik 3.525 kez okundu.
Voynich elyazması nedir ? Kim tarafından yazılmıştır ?
Karbon tarihleme yapılmadan önce sahte olduğu öne sürülen Voynich El Yazması için ortaya atılan iddiaların başında, bu kitabın “Felsefe Taşı”na giden yol olduğu fikri geliyor. Özellikle içindeki değişik bitki ve çıplak kadın tasvirleri, takımyıldızlarla ve tuhaf nesne çizimleriyle adeta “Simyacı’nın El Kitabı” gibi durduğunu söylemek de yanlış değil. Bir diğer komplo teorisi ise, kitabın uzaylılar tarafından yazılıp gezegenimizde unutulduğu yönünde.
Fakat Orta Çağ tıbbî el yazmaları konusunda uzman olan Nicholas Gibbs, durumun bu kadar karmaşık olmadığını düşünüyor. İngiliz Times Lerary Supplement dergisinde yayımladığı makalede, Voynich El Yazması’nın Latince “ligatur”lerle yazılan bir tıp kitabı olduğunu söylüyor. Ligatur ise, sık kullanılan kelimelerin veya kelimelerde sıkça yan yana gelen harflerin bir araya getirilmesiyle oluşturulan şekiller anlamına geliyor. Bunun en bilinen örneği ise, Latince “ve” anlamına gelen “et” sözcüğünden oluşturulan ve “ampersand” olarak bilinen “&” karakteri. Gibbs’e göre tüm el yazması bu tür karakterle yazılmış.
Üç yıl önce el yazmasının Yale Üniversitesi’ne bağlı Beinecke Kütüphanesi tarafından tamamen dijital ortama aktarılıp kullanıma açılmasının ardından çalışmalarına başlayan Gibbs, sayfalardaki her türlü detayı görebilmeye başlamış. Latince yazılan tıbbî metinlere olan aşinalığı sayesinde bazı kelimelerin bu tür metinlerde geçen kısaltmalara benzediğini fark edince de araştırmalarını derinleştirmiş. Özellikle Herbarium Apuleius Platonicus adlı Roma metninde görülen kısaltmaların kullanıldığını fark etmiş. Orta Çağ’da Roma’dan kalan metinlerin yok olmaması için kopyalanması yaygın olduğu için de bu durum son derece mantıklı görünüyor.
Kitabın özellikle jinekolojik rahatsızlıklara ve çözümlerine eğildiğini söyleyen Gibbs, bu durumun yazarı “ligatur” kullanmaya itmiş olabileceğini söylüyor. Orta Çağ’da kilisenin yaptığı baskıdan çekinen yazar, özellikle kadın sağlığı gibi hassas bir konuda gözleri üzerine çekmek istemediği için böyle bir şey yapmış olabilir. Ayrıca Gibbs, bu durumun çok daha insani bir şeyden kaynaklamış olabileceğini de belirtiyor: tembellik. Bütün bir metni birebir kopyalamaya üşenen yazar, bundan kaçınıp kaybolmasını istemediği metni mümkün olan en kısa biçimiyle aktarmış olabilir.
Kitapta yer alan takımyıldız çizimlerininse yine bu durumla ilgili olduğunu söylüyor Gibbs. Roma Döneminde hastalıkların ve uygun tedavilerinin gök cisimlerinin belirli dizilimleriyle ilgisi olduğu düşünüldüğü için, medikal bir kitapta bunlara yer verilmesi de son derece normal.
Yıllardır kafaları karıştıran bu gizemli el yazmasının böyle basit bir şekilde çözülmesi açıkçası biraz üzücü, ama en azından çözüldüğü için kendimizi avutabiliriz.
-------------
Bir rivayete göre : Wilfrid voynich bu el yazmasını bulduğu zaman kitabın içinden bir mektup çıkar. mektup 1666 tarihlidir ve ii. rudolph'un botanikçisi johannes marcus marci tarafından athanasius kircher'e yazılmıştır. bu athanasius denen insan evladı, leonardo da vinci ile karşılaştırılacak kadar terbiyesizleşmiş, matematikle, geometriyle, şifrelerle, simyayla kafayı çatur çutur kırmış bir leviathandır. kendisinden bu metnin çözülmesi bu mektupta belirtilmektedir. muhtemelen el yazması rudolph'a hediye edilmiştir. ancak kimden belirsiz. ancak çözülmesi için tamm olarak dönemin en cin adamına yollanmıştır. bu da metnin aslında son derece önemli olduğunu gösterir. çünkü kircher, böyle bir metni çözebilecek yetkinlikteki tek insandır.
-------------
Bir iddaa ise şu şekilde;
Yapay zeka tarafından tuhaf ve gizemli el yazmalarından birisi olan Voynich’in kodu çözüldü. Bu el yazmasında kullanılan dil 600 yıldır çözülemiyordu. Voynich yüzyıllardır insanların anlayamadığı bir kitap olmuştur. Birçok kişi bu gizemli kitabın kodunu çözmeyi denedi ancak başarı elde edemedi. Ama nihayetinde Voynich bir yapay zeka tarafından çözüldü.
Voynich el yazması dünya üzerindeki en gizemli kitaplardan birisi olarak kabul edilmektedir. İçerisinde garip şemalar ve çizimlerin yer aldığı kitap bilinmeyen bir dilde yazılmış şifreli bir metin kısmına sahiptir. Kitap toplamda 240 sayfadan oluşmaktadır. Kitap modern zamanlarda ortaya çıkmadan önce simyagerler ve imparatorlar tarafından sahiplenildi.
1912 yılında WilfridVoyvich adlı bir lehçe kitap satıcısının eline geçen kitap keşfedildi ve bu kişinin ismiyle anılmaya başladı.
O zamandan beri, birçok şifreleme uzmanı, kod çözücü ve dilbilimci Voynich el yazmasının sırlarını çözmeye çalıştı.
Ancak sayfalarında yer alan karanlık kod, tuhaf bitkiler, semboller benzeri çizimler bir türlü çözülemedi. Kanada bilgisayar bilimcileri tarafından geliştirilen bir yapay zeka kitabın kodunu çözmeyi başardı.
Alberta Üniversitesi’nden araştırmacılar, garip kitap sözlerinin arkasında gizlenmiş, şifrelenmiş dili açığa çıkarmak için algoritmik deşifre denilen bir teknik kullanarak eski el yazmasının bölümlerini çözmede yapay zekayı kullandı. Bu el yazması bilinmeyen bir dili kodlayan bilinmeyen bir betikleme yazılmıştır.
-------
Written in Central Europe at the end of the 15th or during the 16th century, the origin, language, and date of the Voynich Manuscript—named after the Polish-American antiquarian bookseller, Wilfrid M. Voynich, who acquired it in 1912—are still being debated as vigorously as its puzzling drawings and undeciphered text. Described as a magical or scientific text, nearly every page contains botanical, figurative, and scientific drawings of a provincial but lively character, drawn in ink with vibrant washes in various shades of green, brown, yellow, blue, and red.
Based on the subject matter of the drawings, the contents of the manuscript falls into six sections: 1) botanicals containing drawings of 113 unidentified plant species; 2) astronomical and astrological drawings including astral charts with radiating circles, suns and moons, Zodiac symbols such as fish (Pisces), a bull (Taurus), and an archer (Sagittarius), nude females emerging from pipes or chimneys, and courtly figures; 3) a biological section containing a myriad of drawings of miniature female nudes, most with swelled abdomens, immersed or wading in fluids and oddly interacting with interconnecting tubes and capsules; 4) an elaborate array of nine cosmological medallions, many drawn across several folded folios and depicting possible geographical forms; 5) pharmaceutical drawings of over 100 different species of medicinal herbs and roots portrayed with jars or vessels in red, blue, or green, and 6) continuous pages of text, possibly recipes, with star-like flowers marking each entry in the margins.
For a complete physical description and foliation, including missing leaves, see the Voynich catalog record.
Read a detailed chemical analysis of the Voynich Manuscript (8 p., pdf)
History of the Collection
Like its contents, the history of ownership of the Voynich manuscript is contested and filled with some gaps. The codex belonged to Emperor Rudolph II of Germany (Holy Roman Emperor, 1576-1612), who purchased it for 600 gold ducats and believed that it was the work of Roger Bacon. It is very likely that Emperor Rudolph acquired the manuscript from the English astrologer John Dee (1527-1608). Dee apparently owned the manuscript along with a number of other Roger Bacon manuscripts. In addition, Dee stated that he had 630 ducats in October 1586, and his son noted that Dee, while in Bohemia, owned "a booke...containing nothing butt Hieroglyphicks, which booke his father bestowed much time upon: but I could not heare that hee could make it out." Emperor Rudolph seems to have given the manuscript to Jacobus Horcicky de Tepenecz (d. 1622), an exchange based on the inscription visible only with ultraviolet light on folio 1r which reads: "Jacobi de Tepenecz." Johannes Marcus Marci of Cronland presented the book to Athanasius Kircher (1601-1680) in 1666. In 1912, Wilfred M. Voynich purchased the manuscript from the Jesuit College at Frascati near Rome. In 1969, the codex was given to the Beinecke Library by H. P. Kraus, who had purchased it from the estate of Ethel Voynich, Wilfrid Voynich's widow.
References
Goldstone, Lawrence and Nancy Goldstone. 2005. The Friar and the Cipher: Roger Bacon and the Unsolved Mystery of the Most Unusual Manuscript in the World. New York: Doubleday.
Romaine Newbold, William. 1928. The Cipher of Roger Bacon. Philadelphia, Pennsylvania: University of Pennsylvania Press.
Manly, John Mathews. 1921. "The Most Mysterious Manuscript in the World: Did Roger Bacon Write It and Has the Key Been Found?", Harper's Monthly Magazine 143, pp.186–197.
Karbon tarihleme yapılmadan önce sahte olduğu öne sürülen Voynich El Yazması için ortaya atılan iddiaların başında, bu kitabın “Felsefe Taşı”na giden yol olduğu fikri geliyor. Özellikle içindeki değişik bitki ve çıplak kadın tasvirleri, takımyıldızlarla ve tuhaf nesne çizimleriyle adeta “Simyacı’nın El Kitabı” gibi durduğunu söylemek de yanlış değil. Bir diğer komplo teorisi ise, kitabın uzaylılar tarafından yazılıp gezegenimizde unutulduğu yönünde.
Fakat Orta Çağ tıbbî el yazmaları konusunda uzman olan Nicholas Gibbs, durumun bu kadar karmaşık olmadığını düşünüyor. İngiliz Times Lerary Supplement dergisinde yayımladığı makalede, Voynich El Yazması’nın Latince “ligatur”lerle yazılan bir tıp kitabı olduğunu söylüyor. Ligatur ise, sık kullanılan kelimelerin veya kelimelerde sıkça yan yana gelen harflerin bir araya getirilmesiyle oluşturulan şekiller anlamına geliyor. Bunun en bilinen örneği ise, Latince “ve” anlamına gelen “et” sözcüğünden oluşturulan ve “ampersand” olarak bilinen “&” karakteri. Gibbs’e göre tüm el yazması bu tür karakterle yazılmış.
Üç yıl önce el yazmasının Yale Üniversitesi’ne bağlı Beinecke Kütüphanesi tarafından tamamen dijital ortama aktarılıp kullanıma açılmasının ardından çalışmalarına başlayan Gibbs, sayfalardaki her türlü detayı görebilmeye başlamış. Latince yazılan tıbbî metinlere olan aşinalığı sayesinde bazı kelimelerin bu tür metinlerde geçen kısaltmalara benzediğini fark edince de araştırmalarını derinleştirmiş. Özellikle Herbarium Apuleius Platonicus adlı Roma metninde görülen kısaltmaların kullanıldığını fark etmiş. Orta Çağ’da Roma’dan kalan metinlerin yok olmaması için kopyalanması yaygın olduğu için de bu durum son derece mantıklı görünüyor.
Kitabın özellikle jinekolojik rahatsızlıklara ve çözümlerine eğildiğini söyleyen Gibbs, bu durumun yazarı “ligatur” kullanmaya itmiş olabileceğini söylüyor. Orta Çağ’da kilisenin yaptığı baskıdan çekinen yazar, özellikle kadın sağlığı gibi hassas bir konuda gözleri üzerine çekmek istemediği için böyle bir şey yapmış olabilir. Ayrıca Gibbs, bu durumun çok daha insani bir şeyden kaynaklamış olabileceğini de belirtiyor: tembellik. Bütün bir metni birebir kopyalamaya üşenen yazar, bundan kaçınıp kaybolmasını istemediği metni mümkün olan en kısa biçimiyle aktarmış olabilir.
Kitapta yer alan takımyıldız çizimlerininse yine bu durumla ilgili olduğunu söylüyor Gibbs. Roma Döneminde hastalıkların ve uygun tedavilerinin gök cisimlerinin belirli dizilimleriyle ilgisi olduğu düşünüldüğü için, medikal bir kitapta bunlara yer verilmesi de son derece normal.
Yıllardır kafaları karıştıran bu gizemli el yazmasının böyle basit bir şekilde çözülmesi açıkçası biraz üzücü, ama en azından çözüldüğü için kendimizi avutabiliriz.
-------------
Bir rivayete göre : Wilfrid voynich bu el yazmasını bulduğu zaman kitabın içinden bir mektup çıkar. mektup 1666 tarihlidir ve ii. rudolph'un botanikçisi johannes marcus marci tarafından athanasius kircher'e yazılmıştır. bu athanasius denen insan evladı, leonardo da vinci ile karşılaştırılacak kadar terbiyesizleşmiş, matematikle, geometriyle, şifrelerle, simyayla kafayı çatur çutur kırmış bir leviathandır. kendisinden bu metnin çözülmesi bu mektupta belirtilmektedir. muhtemelen el yazması rudolph'a hediye edilmiştir. ancak kimden belirsiz. ancak çözülmesi için tamm olarak dönemin en cin adamına yollanmıştır. bu da metnin aslında son derece önemli olduğunu gösterir. çünkü kircher, böyle bir metni çözebilecek yetkinlikteki tek insandır.
-------------
Bir iddaa ise şu şekilde;
Yapay zeka tarafından tuhaf ve gizemli el yazmalarından birisi olan Voynich’in kodu çözüldü. Bu el yazmasında kullanılan dil 600 yıldır çözülemiyordu. Voynich yüzyıllardır insanların anlayamadığı bir kitap olmuştur. Birçok kişi bu gizemli kitabın kodunu çözmeyi denedi ancak başarı elde edemedi. Ama nihayetinde Voynich bir yapay zeka tarafından çözüldü.
Voynich el yazması dünya üzerindeki en gizemli kitaplardan birisi olarak kabul edilmektedir. İçerisinde garip şemalar ve çizimlerin yer aldığı kitap bilinmeyen bir dilde yazılmış şifreli bir metin kısmına sahiptir. Kitap toplamda 240 sayfadan oluşmaktadır. Kitap modern zamanlarda ortaya çıkmadan önce simyagerler ve imparatorlar tarafından sahiplenildi.
1912 yılında WilfridVoyvich adlı bir lehçe kitap satıcısının eline geçen kitap keşfedildi ve bu kişinin ismiyle anılmaya başladı.
O zamandan beri, birçok şifreleme uzmanı, kod çözücü ve dilbilimci Voynich el yazmasının sırlarını çözmeye çalıştı.
Ancak sayfalarında yer alan karanlık kod, tuhaf bitkiler, semboller benzeri çizimler bir türlü çözülemedi. Kanada bilgisayar bilimcileri tarafından geliştirilen bir yapay zeka kitabın kodunu çözmeyi başardı.
Alberta Üniversitesi’nden araştırmacılar, garip kitap sözlerinin arkasında gizlenmiş, şifrelenmiş dili açığa çıkarmak için algoritmik deşifre denilen bir teknik kullanarak eski el yazmasının bölümlerini çözmede yapay zekayı kullandı. Bu el yazması bilinmeyen bir dili kodlayan bilinmeyen bir betikleme yazılmıştır.
-------
Written in Central Europe at the end of the 15th or during the 16th century, the origin, language, and date of the Voynich Manuscript—named after the Polish-American antiquarian bookseller, Wilfrid M. Voynich, who acquired it in 1912—are still being debated as vigorously as its puzzling drawings and undeciphered text. Described as a magical or scientific text, nearly every page contains botanical, figurative, and scientific drawings of a provincial but lively character, drawn in ink with vibrant washes in various shades of green, brown, yellow, blue, and red.Based on the subject matter of the drawings, the contents of the manuscript falls into six sections: 1) botanicals containing drawings of 113 unidentified plant species; 2) astronomical and astrological drawings including astral charts with radiating circles, suns and moons, Zodiac symbols such as fish (Pisces), a bull (Taurus), and an archer (Sagittarius), nude females emerging from pipes or chimneys, and courtly figures; 3) a biological section containing a myriad of drawings of miniature female nudes, most with swelled abdomens, immersed or wading in fluids and oddly interacting with interconnecting tubes and capsules; 4) an elaborate array of nine cosmological medallions, many drawn across several folded folios and depicting possible geographical forms; 5) pharmaceutical drawings of over 100 different species of medicinal herbs and roots portrayed with jars or vessels in red, blue, or green, and 6) continuous pages of text, possibly recipes, with star-like flowers marking each entry in the margins.
For a complete physical description and foliation, including missing leaves, see the Voynich catalog record.
Read a detailed chemical analysis of the Voynich Manuscript (8 p., pdf)
History of the Collection
Like its contents, the history of ownership of the Voynich manuscript is contested and filled with some gaps. The codex belonged to Emperor Rudolph II of Germany (Holy Roman Emperor, 1576-1612), who purchased it for 600 gold ducats and believed that it was the work of Roger Bacon. It is very likely that Emperor Rudolph acquired the manuscript from the English astrologer John Dee (1527-1608). Dee apparently owned the manuscript along with a number of other Roger Bacon manuscripts. In addition, Dee stated that he had 630 ducats in October 1586, and his son noted that Dee, while in Bohemia, owned "a booke...containing nothing butt Hieroglyphicks, which booke his father bestowed much time upon: but I could not heare that hee could make it out." Emperor Rudolph seems to have given the manuscript to Jacobus Horcicky de Tepenecz (d. 1622), an exchange based on the inscription visible only with ultraviolet light on folio 1r which reads: "Jacobi de Tepenecz." Johannes Marcus Marci of Cronland presented the book to Athanasius Kircher (1601-1680) in 1666. In 1912, Wilfred M. Voynich purchased the manuscript from the Jesuit College at Frascati near Rome. In 1969, the codex was given to the Beinecke Library by H. P. Kraus, who had purchased it from the estate of Ethel Voynich, Wilfrid Voynich's widow.
References
Goldstone, Lawrence and Nancy Goldstone. 2005. The Friar and the Cipher: Roger Bacon and the Unsolved Mystery of the Most Unusual Manuscript in the World. New York: Doubleday.
Romaine Newbold, William. 1928. The Cipher of Roger Bacon. Philadelphia, Pennsylvania: University of Pennsylvania Press.
Manly, John Mathews. 1921. "The Most Mysterious Manuscript in the World: Did Roger Bacon Write It and Has the Key Been Found?", Harper's Monthly Magazine 143, pp.186–197.
